bırakın ağaçlar beklesin dağları
…
ozon tabakası deliniyor
silahın yerini silahsızlanma alıyordu
walesa siyasi bir özgürlüktü
gorbaçov yeniden yapılanma
almanya devrilen bir duvardı
devrilen diktatörlüktü bulgaristan
meydanları devrim sancısı tutmuş
sinsi düşünceler köşebaşlarında
romanya olmadık yerde çıkan
susturulmuş bir mezarlıktı
temeşvar'daki katliamda

   

temeşvar'daki katliamda
insanlar aynı insanlardı
o sabah rüzgarında
yerde rahat yatıyor gibiydiler
tek kusurları orada bulunmak mıydı

​

yoksa geride bir bıraktıkları mı vardı
gözleri açık öldüler
aynı insanlar ki
adını henüz duydukları
haritada işin içinden çıkamayacakları
çocukları açlıktan ölen etiyopya'da
ne çabuk yardıma dönüştüler?

​

hoca feribotta
sigara ikram ettiği
sigara tutmayı beceremeyen
stefan'ın ölübeyazı ellerini
kan çanağı gözlerini anımsadı
“köstence’de öğrendim” dediği
titrek türkçesi kulaklarında yankılandı:

​

[..“tetiği çeken bendim
ben onbaşı stefan..
önümde duran adrian
o gün rüzgar var
ağaçlar yere yatıyor
ilk yağmur damlası 

namluya düştü
düştü adrian
düşerken
ölmüştü! ..”]

​

yerde gözgöze gelmişler
gözleri aklından çıkmıyormuş
aynı sokakta
aynı yağmur altında büyümüşler
stefan yağmurdan çok korkuyordu