top of page

yeniden baÅŸlamak

 

suya sabuna dokunmayanı

şiir diye yazıyorum..

diyerek

kendimle dövüÅŸürken

çırpınırken içine düÅŸtüÄŸüm suda

aralıyor bahçe kapısını ölüm

her adımda eksiliyor soluk

düÅŸüyor kale direniyor yorum

böyle olmayacak başından belliydi

iÅŸin kolayına kaçıyorum

 

iÅŸin kolayına kaçıyorum

ilk gelen:       ‘yarım kalan iÅŸler var daha..’

sonraki:         ‘hiç ölmeyecekmiÅŸ gibi

                       dünya için..’

daha sonraki: ‘ölen hayvan imiÅŸ

                        aşıklar ölmez..’

işte aradığım buydu diyorum

leb gelince leblebi geliyor

önüme gelenle tokalaşıp 

yeniden başlıyorum

 

/ÅŸüpheci yanım, öylesine namussuz

kütük gibi duruyor ÅŸuramda:

..aradığın bu muydu usta?

 

yeniden başlıyorum

başlıyorum başlamasına da

nasıl oluyorsa oluyor

filanca hastanesinde bu kentin

falanca’nın yeni doÄŸmuÅŸ çocuÄŸu 

feÅŸmekân’ın çocuÄŸu ile yer deÄŸiÅŸiyor

nedense ben biliyorum bunu

çocuklar bilmeden büyüyecek

bunda nöbetçi hemÅŸirenin 

doÄŸum doktorunun suçu yok

bu faili meçhul bilinmeyecek

 

bu faili meçhul bilinmeyecek

diyelim bir yanlışlıktır olmuş

ikisi de büyür kimle büyümedi ki

biri şair olur bakarsın

diÄŸeri okur belli mi olur

kapatalım bu tatsız konuyu

 

kapatalım bu tatsız konuyu

işimize bakalım

iÅŸim de, [sevsinler!]:

zimmete geçirdiÄŸim ÅŸairce duyarlığın

baÅŸkalarına kapalı olan o yasak bölgesi..

hadi onu da bir yana atalım

kim bilebilir: yaÅŸam dediÄŸin

belki de içimizde uzakça bir yerde

hesapta olmayan bir şeylerin karşımıza

                                     çıkıvermesi[dir]

 

içimizde uzakça bir yer’:

otel odalarında duvarların sana baktığı

senin duvarlarda yaşadığın bozgun

hesapta olmayan:

güneÅŸte kendini ele veren örümcek aÄŸlarının

karanlıkta yüzümüze dokunan serinliÄŸi

karşımıza çıkıvermesi:

sümüÄŸünü çekerek çarşı ortasında aÄŸlayan

annesinin kaybettiÄŸi rum çocuÄŸunun

​

​

bottom of page